ก็ได้รู้สึกว่าตนเองได้มีความสนใจในการคิดแบบโพสโมเดรินซะแล้ว
บริบท ภาษาอังกฤษว่า" context"
ถ้าหากให้เราแปลคำคำนี้ตามเซนส์ของคำและการใช้ เราก็บอกได้ว่า "บริบท"
นั้นแปลว่า "ทุกสิ่งทุกอย่าง"
บริบทก็คือปัจจัยโดยรอบ คืออะไรก็ตามที่อยู่รอบ ๆ และส่งผลต่อสิ่งหนึ่ง
ทำให้สามารถเห็นได้ว่าสิ่งสิ่งนั้นไม่ได้ตัดขาดจากปัจจัยอื่น ๆ ที่แวดล้อมมันอยู่
ทำให้เห็นความเกี่ยวโยงของสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่ง และอาจจะส่งผลไปยังอีกสิ่งหนึ่ง
ยกตัวอย่างการคิดง่ายๆ
สมมติ ว่า มีแก้วใบหนึ่งตั้วอยู่ หน้าที่และความเป็นแก้วโดยทั่วไป คือการใส่น้ำ ไว้กิน
นั่นคือการมองแบบเราเรา
ถ้าเป็นเด็กมองล่ะ? เค้าอาจจะบอกว่านี่ไม่ใช่แก้วน้ำ แต่เป็นของเล่นก็ได้
ถ้าศิลปิน อาจกลายเป็นงานศิลปะ?
นั่นคือ การจะมองหรือดูของชิ้นหนึ่ง แล้วบอกว่าสิ่งๆนั้นคืออะไร มันอาจไม่ถูกต้องเสมอไป
การมองสิ่งๆหนึ่งโดยการมองจากสภาวะโดยรอบต่างหาก ไม่ว่าจะเป็น ที่ๆสิ่งนั้นอยู่
คนที่มอง และอีกหลายอย่าง จะทำให้เราสามารถระบุสิ่งๆหนึ่งได้ชัดเจนมากกว่ามองจากความเข้าใจ
ของเราเพียงด้านเดียว
ซึ่งถ้าเอาจุดนี้มาโยงกับการออกแบบ มันจะช่วยให้เราเกิดมุมมองใหม่ ที่น่าสนใจยิ่งขึ้น
มีศัพท์คำหนึ่งในยุค Postmodern ที่เรียกว่า "Subvert"
Subvert หมายถึง การเอาของที่มีหน้าที่อย่างหนึ่ง มาใช้ในแบบที่ผิดหน้าที่ของมัน
แต่ก่อให้เกิดความหมายใหม่ หรือแทนความหมายบางอย่าง เช่น การนำเอาแผ่นดิสที่เสียแล้ว
มาใช้แทนนาฬิกา หรือ แผ่นรองแก้ว

การใช้ "D" พลิกด้านได้ก่อให้เกิดการแทนความหมายของ "Smile" หรือรอยยิ้ม
ซึ่งเราเข้าใจได้ว่ามันคือรอยยิ้ม ไม่ใช่นักออกแบบวางตัวอักษรผิดได้ยังไง?
นั่นคือ เมื่อเราอ่านชื่อเรื่อง ที่มีคำว่ารอยยิ้ม เราก็จะสามารถเข้าใจความหมายของ
ตัว "D" พลิกด้านได้ทันที ว่านี่แทนภาพรอยยิ้ม (บางคนอาจจะมองไม่เหมือนกัน ตาการใช้ชีวิต)
นั่นคือการมอง แบบ Context
ซึ่งผมคิดว่ามันน่าสนใจมาก ถ้าจะนำเอาความคิดมาทำงานออกแบบเชิงทดลองซักหนึ่งชิ้น
โดยการทดลองความเข้าใจ และการรับรู้ ของสิ่งหนึ่ง ในหลายๆสถานการณ์ ของคนที่ชมผลงาน
แต่ตอนนี้ยังคิดได้ไม่จบ ว่าสรุปแล้วมันควรจะเป็นงานแบบไปไหน หรืออย่างไร
ซึ่งถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะนำมาเสนอเพิ่มเติมนะครับ(ตอนนี้หัวยังตันอยู่ ^^)
หรือมีอะไรแนะนำก็ช่วย Comment กันมาได้ครับ
ขอบคุณ
1 ความคิดเห็น:
นุ่นน้อง
แสดงความคิดเห็น